Bedankbrief van Ibrahim Halawa

Brieven schrijven voor Amnesty, heeft dat zin?

Amnesty krijgt regelmatig de vraag of het schrijven van brieven voor onterecht gevangen genomen mensen zin heeft.
De onderstaande brief van Ibrahim Halawa, die vier jaar onterecht in een Egyptische gevangenis heeft doorgebracht, geeft overduidelijk het antwoord . Hij bedankt Amnesty voor alle inspanningen die ze hebben gedaan om hen vrij te krijgen.

Beste Amnesty supporter,

Vier jaar brieven schrijven. Ik schreef aan iedereen die ik kende en gebruikte ieder woord waarover ik beschikte. Brief na brief, schreeuwend om hulp. In de hoop dat iemand zou antwoorden. Ik schreef over alles dat me is overkomen, van marteling tot hoeveel ik mijn thuis en mijn familie miste, hoeveel ik de vrijheid miste.
Naarmate de tijd verstreek begon ik de hoop te verliezen. Het leek alsof mensen niet meer achter me stonden, en ik vreesde dat ik nooit op tijd vrij zou komen voordat dierbaren me zouden ontvallen. Tijd werd mijn ergste vijand. Het voelde alsof de cel op mijn borst drukte en ik kon geen uiting meer geven aan mijn gevoelens, ik kon niet meer schrijven. Maar opeens was daar weer hoop.

Ik was jarig en probeerde een brief te schrijven aan mijn familie in Ierland, over hoezeer ik ze miste en hoe graag ik bij ze zou willen zijn, toen ik werd opgeroepen voor een bezoek. Het bleek dat Amnesty International 25.000 mensen had gemotiveerd om mij een verjaardagskaart te sturen. Het enige wat ik er over kan zeggen is dat het mijn leven gered heeft. Want die brief aan mijn familie was een afscheidsbrief.

In de vier jaar dat ik gevangen zat heeft Amnesty niet alleen mij gesteund, maar ook mijn familie. Amnesty gaf hun niet alleen hoop, maar vooral juridisch advies. Doordat Amnesty mij erkende als gewetensgevangene, schonken de Verenigde Naties en het Europees Parlement aandacht aan mijn zaak.

Mijn zussen, die geen ervaren actievoerders zijn, wendden zich tot Amnesty voor hulp en lieten mijn brieven zien. Ik had er geen idee van dat Amnesty iedere brief ontvangen had, waarin ik om hulp schreeuwde, en dat ze me daarna nooit meer in de steek zouden laten.

Ik geniet iedere dag van de frisse lucht alsof het de eerste dag is. Ik ben vrij, na een hele moeilijke periode van mishandeling en onderdrukking. Ik beklim bergen om te genieten van het uitzicht, van de eindeloze lucht of van het landschap. En ik geniet van deze mooie wereld waarin we leven, omdat er organisaties als Amnesty International zijn, die mensen zoals ik redden, zodat ze dit soort momenten kunnen beleven.

Ik heb met eigen ogen gezien welke veranderingen Amnesty International teweeg kan brengen. Sinds ik ben vrijgekomen heb ik hen hen geholpen en vertel ik mijn verhaal; hoe ik de wereld kan zien zonder muren of tralies.

Nu is het mijn beurt om in alle vrijheid en zonder zorgen een brief te schrijven om jullie met heel mijn hart te bedanken. Jullie geloofden dat Amnesty mij kon helpen. Jullie hebben ervoor gezorgd dat ik de doodstraf ontlopen ben. Dank daarvoor.

Maar anderen worden helaas nog steeds onderdrukt en de wereld heeft Amnesty nog altijd nodig. En zonder jullie kan Amnesty niet doorgaan met haar werk voor verandering.  Blijf erin geloven dat je het verschil kunt maken.

Voor mij is het nu tijd om door te gaan met de alledaagse problemen van het leven. Maar nu kan ik dat met een glimlach. Want er is niks wat mijn gevoel van vrijheid kan overtreffen.

Dankjewel,
Ibrahim Halawa

(foto genomen bij zijn aankomst in Dublin)

Wil je ook brieven schrijven om mensenrechtenactivisten te steunen?

Meld je hier aan, je krijgt dan elke maand een aantal voorbeeldbrieven die je ondertekent, een week later worden ze weer opgehaald. Je betaalt alleen de portokosten